Cahyane awakku
Kesel
anggone tangi lan tiba iki
Mlaku
dhewe ing lemah sing wis beda
Tiba
lan tangi maneh
Saiki
wis kaya cahya sing kelangan terange
Butuh
wong wongan sing bisa ngewangi ngurupake terangku
Ngrangkul
wong – wong sing bisa dijak mlaku maneh
Aku
ora nyerah
Meski
iki banyu mataku mili
Kesel
, kesel banget
Nanging
Pangeran , aku ora gampang nyerah
Iki
kanggo panjenengan sing ana ing kono
Bapa
lan Ibuku
Tidak ada komentar:
Posting Komentar